توسعه باغات پسته نیازمند مراقبت‌های خاصی از ابتدای فصل بهار تا زمان برداشت است. در اینجا، ما به شما کمک می‌کنیم تا با مراحل مختلف رشد درختان پسته، از شروع بهار تا پایان فصل، آشنا شوید و به شما کودهای مناسب برای هر مرحله معرفی کنیم.
مراحل رشد درخت پسته
کوددهی زمستانه پسته
قبل از شروع فصل رشد، اطمینان حاصل کنید که درختان پسته با کود مناسب تغذیه شوند. کوددهی زمستانه به عنوان اولین گام در پرورش درختان محسوب می‌شود. این مرحله باعث تقویت ساختار و ریشه‌های درخت می‌شود.
تغذیه پسته در مرحله تورم جوانه‌ها
قبل از گلدهی، مهم است که با ارائه کودهای مناسب، تورم جوانه‌های پسته را تشویق کنید. این مرحله باعث استقامت درخت و آمادگی برای گلدهی می‌شود.
تغذیه پسته پس از گلدهی و گرده‌افشانی
در این مرحله، کودهای متعادل با اجزای اصلی مانند نیتروژن، فسفر و پتاسیم برای رشد موثر میباشد. این مرحله تا تشکیل پوسته میوه و رشد ادامه دارد.
تغدیه پسته در مرحله پر شدن مغز و خندان
در این فاز، تغذیه بهینه می‌تواند به رشد مغز و خندان کمک کند. استفاده از کودهای حاوی عناصر اصلی و مواد مغذی ضروری در این مرحله اساسی است.
تغذیه پسته بعد از برداشت
پس از برداشت، درختان پسته نیاز به تغذیه ویژه دارند تا از رشد مناسب برخوردار باشند. استفاده از کودهای مناسب در این مرحله از اهمیت بسیاری برخوردار است.
در تغذیه درخت پسته نیز مانند سایر گیاهان جهت رشد و تولید مطلوب به عناصر غذایی مختلف کم نیاز و پرنیاز احتیاج است. این عناصر علاوه بر تامین رشد گیاهی، روی مقاومت درخت به خشکی، شوری، آفات و بیماریها و خواص کیفی و کمی میوه اثر دارد و همچنین روی عکس العمل گیاه به نوسانات دمایی و عوامل محیطی مختلف و باردهی آن در دراز مدت تاثیر می گذارد.
رعایت تغذیه متعادل و در نتیجه کوددهی متعادل در این مناطق برای حداکثر عملکرد و بالا بردن کمیت و کیفیت محصول لازم است. در مورد وضعیت تغذیه درخت پسته نیز مطالعات، عدم توازن و تعادل عناصر در گیاه را نشان میدهد به طوریکه تجزیه نزدیک به ۳۰۰۰ نمونه برگ پسته از مناطق مختلف پسته کاری استان کرمان در قالب طرح تحقیقاتی “تشخیص نیاز غذایی پسته به روش دریس” نشان داده است که باغهای پسته در این استان شدیدا از عدم تعادل عناصر غذایی رنج می برند.
شاخصهای دریس برای جامعه عملکرد پایین به روش دریس محاسبه شده و ترتیب نیاز عناصر غذایی در جامعه عملکرد پایین مناطق پستهکاری استان کرمان به صورتMn>N>Zn>Cu>P>K>Ca>Fe>B>Mg برآورد گردیده است. بالا بودن شاخص NBI در جامعه عملکرد پایین نشان دهنده عدم تعادل عناصر غذایی در مناطق پستهکاری با عملکرد پایین میباشد.
کشت و کار پسته در مناطقی با شرایط نامساعد و نامناسب محیطی، ایجاد و احداث باغات غیر استاندارد و بدون رعایت اصول کارشناسی، مدیریت نامناسب نگهداری باغات موجود به ویژه عدم توجه به نیازهای غذایی درختان پسته باعث کاهش تولید و نهایتاً کاهش متوسط عملکرد محصول پسته کل کشور شده است. در صورت بررسی عوامل موثر بر کاهش راندمان تولید محصول و ارائه راهکاری مناسب می توان متوسط تولید پسته کشور را افزایش داد.
شناسایی محدودیتهای خاک و تعدیل پایدار آنها جهت تغذیه درخت پسته
بعد از شناسایی خاک و اطلاع از نیازهای کلی درختان پسته از نظر شرایط خاک، تا حدودی می توان به محدودیتهای خاک برای کشت پسته پی برد و در صورت امکان باید به رفع آنها پرداخت محدودیتهایی که بیشتر احتمال دارد در مناطق پسته کاری وجود داشته باشد و کشت، رشدونمو و عملکرد کمی و کیفی پسته را تحت الشعاع قرار دهد به همراه راهکار رفع آن محدودیت به شرح زیر ارائه می گردد:
– شوری یا وجود املاح محلول بالا و سمیت عناصر سدیم، منیزیم و بر در خاکها.
راهکار رفع محدودیت: حذف لایه سطحی خیلی شور از زمین قبل از کشت- آبشویی سنگین بر اساس نوع خاک و آب آبیاری مصرفی- استفاده از گچ در صورت قلیا یا شور و قلیا بودن خاک و وجود سدیم تبادلی بالا و پایین بودن نسبت کلسیم به منیزیم در خاک.
– وجود لایه های با نفوذ پذیری کم و محدود کننده رشد ریشه ( مانند پترو چیبسیک، پتروسالیک و سخت لایه رسی)
در بعضی از خاکها باعث می شود ریشه درختان مخصوصا در سنین بالا کمتر بتواند از خاک عمقی استفاده نماید و حتی در مواردی رشد درختان را نیز محدود کرده و باعث عدم رشد مناسب و محصول دهی کافی درختان پسته می گردد.
راهکار رفع محدودیت: شکستن لایه سخت با زیر شکن در صورت عمیق نبودن لایه و لودر کردن محل کشت درختان و بیرون آوردن لایه سخت- در باغهای بارور شکستن لایه باید با احتیاط کامل و نظر کارشناسی و یک طرف درختان به تناوب صورت گیرد.
– کم بودن مواد آلی و هوموس
در این خاکها به دلیل بازگشت کم بقایای گیاهی به خاک و همچنین درجه حرارت بالا در این مناطق که باعث تجزیه مواد آلی موجود می گردد.
راهکار رفع محدودیت: استفاده از موادآلی مختلف خصوصا کودهای حیوانی در هنگام کشت و همچنین سالهای پس از کشت به طور دائم و حداقل هر دو سال یکبار
– کمبود عناصر ازت و فسفر
در خاک به دلیل اینکه این عناصر بیشتر منشاء آلی دارند و مواد آلی نیز در خاکهای این مناطق کم است.
راهکار رفع محدودیت: استفاده از موادآلی مختلف خصوصا کودهای حیوانی در هنگام کشت و همچنین سالهای پس از کشت به طور دائم و هر ساله- استفاده از کودهای شیمیایی ازته بصورت سرپاش و فسفره به صورت کانالکود روی کودهای آلی
– قلیایی بودن pH خاکها
قلیایی بودن و تاثیر آن بر بسیاری از خصوصیات خاک از جمله کمبود کیفی فسفر و عناصر کم نیاز مانند آهن، روی، منگنز و مس به دلیل رسوب آنها و عدم قابلیت جذب برای گیاه.
راهکار رفع محدودیت: استفاده از مواد اصلاح کننده pH موضعی خاک مانند گوگرد پودری کشاورزی
– شنی و سبک بودن
سک بودن بعضی خاکها و پایین بودن ظرفیت تبادل کاتیونی آنها ودر نتیجه حاصلخیزی پایین.
راهکار رفع محدودیت: استفاده از مواد آلی خصوصا کودهای حیوانی
– درصد آهک نسبتاً بالا
آهک بالا در خاکهای مناطق پسته کاری که باعث pH بالا و همینطور بطور مستقیم باعث کاهش حاصلخیزی این خاکها می گردد.
راهکار رفع محدودیت: استفاده از مواد اصلاح کننده pH موضعی خاک مانند گوگرد پودری کشاورزی
– سنگین بودن برخی خاکها
سنگین بودن خاک مخصوصا در پلایا ها و اراضی پست و مشکلات ناشی از آن مانند نفوذ پذیری و تهویه کم و مشکل بودن انجام عملیات کشاورزی و باغداری.
راهکار رفع محدودیت: استفاده از مواد آلی خصوصا کودهای حیوانی و اصلاح خاک
– وجود سنگریزه زیاد در سطح و در بعضی مواقع در کل پروفیل خاک
چنین خاکهایی معمولا دارای حاصلخیزی پایین بوده و وجود سنگریزه زیاد در سطح نیز باعث ایجاد مشکل در انجام عملیات کشاورزی می شود.
راهکار رفع محدودیت: کاهش یا حذف سنگریزه های سطحی – عدم استفاده از اراضی دارای سنگریزه زیاد در کل پروفیل خاک جهت کشت پسته
– عدم وجود ساختمان مناسب
ساختمان نامناسب در بسیاری از خاکها که از دلایل نفوذپذیری پایین و تهویه نامناسب در خاکها به شمار می رود.
راهکار رفع محدودیت: استفاده از مواد آلی خصوصا کودهای حیوانی
– پایین بودن جمعیت میکروارگانیسم های خاکزی
راهکار رفع محدودیت: استفاده از مواد آلی خصوصا کودهای حیوانی و استفاده کمتر از کودهای شیمیایی به ویژه کودهای فسفره جهت حفاظت میکرو ارگانیسمهای خاک و همزیستی قارچهای میکوریزا با ریشه در ختان پسته در آینده
– کمبود مواد غذایی
راهکار رفع محدودیت: استفاده از کودهای آلی و شیمیایی جهت رفع کمبود براساس نتایج تجزیه خاک و توصیه های فنی و کارشناسی که در مورد هر محل می تواند متفاوت و اختصاصی باشد.
